Ik zal beginnen met vertellen wat ‘earlybirds’ zijn. Dat zijn kinderen die worden geboren bij een zwangerschapsduur tussen de 24 en 36 weken. Earlybirds is dus een verwijzing naar prematuur geboren kinderen. De kinderen die te licht zijn voor de tijd dat ze in de buik zitten vallen ook onder de groep waar de stichting zich voor inzet. De benaming voor een te licht geboren kindje is dysmatuur. Een kindje kan ook zowel prematuur als dysmatuur zijn. Wist je dat 1 op de 10 kinderen een earlybirdje is? Als fotograaf bij stichting earlybirds heb ik toch wel een zwak voor deze mini’s hoor!

Stichting earlybirds verzorgt voor de gezinnen waarbij een kindje prematuur en/of dysmatuur geboren is kosteloos een fotoreportage. Het is dus een stichting die draait op vrijwilligers en is afhankelijk van donaties. Toen ik eenmaal fotograaf was wist ik al snel dat ik fotograaf wilde worden voor stichting earlbirds!

Toelating

Je mag niet zomaar fotograaf worden bij de stichting. Om te beginnen lever je een portfolio in waarbij ze een indruk krijgen van je stijl, kunde en camerakwaliteit. Als ze deze goedkeuren mag je een proefreportage doen. Dat is natuurlijk superspannend!! Je krijgt van de stichting goede, fijne richtlijnen waar je rekening mee kunt houden. Zo’n eerste proefreportage vond ik natuurlijk super spannend! Maar het was ook heel erg leuk om te doen! In het proces van je proefreportage krijg je een ‘maatje’. Deze persoon kun je vragen stellen en geeft feedback op je foto’s voordat je ze instuurt. Daarna hoor je of je als vast vrijwilliger in mag gaan zetten als fotograaf bij stichting earybirds. Gelukkig kreeg ik het bericht dat dat mocht!

Aanvraag

Je geeft bij de stichting aan hoe vaak per maand je een reportage kunt verzorgen. In mijn geval heb ik aangegeven dit 1x per maand te willen doen. Dat betekent niet dat je elke maand een aanvraag hebt, maar dat kan wel. En soms is het heel druk en vragen ze wie er extra mogelijkheden heeft. De aanvraag ontvang je in je mail. Je kunt dan aangeven of je de aanvraag aan kunt nemen of dat het echt niet lukt momenteel. Als je de aanvraag accepteert ontvang je de gegevens van het gezin waar je naartoe gaat. Ik feliciteer altijd met de geboorte van hun kind(eren) en vraag hoe het gaat. In het begin benoemde ik ook gelijk praktische zaken in het eerste contact, maar inmiddels weet ik dat het zo onvoorspelbaar is en onzeker dat het op het moment dat ik een berichtje stuur heel ander kan zijn. Als ze aangeven dat het (naar omstandigheden) goed gaat plannen we een datum die voor beide uitkomt. Over het algemeen is het handig om snel in te plannen omdat het soms ook juist ineens heel erg snel kan gaan en ze soms ineens naar huis mogen!

Voorbereidingen als fotograaf bij stichting earlybirds

Op de ochtend zelf vraag ik vaak nog even hoe het gaat als we niet meer zoveel contact hebben gehad. Dan doe ik thuis alle sieraden af (dat mag niet i.v.m. hygiene), zorg ik dat mijn fotokaartjes leeg genoeg zijn, dat de batterijen vol zijn, stop ik de oudermap met o.a het toestemmingsformulier in mijn tas en zoek ik 3-4 gehaakte earlybirdjes uit zodat ze wat keuze hebben. Deze gehaakte knuffeltjes worden gemaakt door vrijwilligers al klein cadeautje voor het gezin. Inmiddels weet ik dat ik op tijd weg moet gaan, omdat parkeren ook altijd nog wat tijd kost! Al doende leert men :). Ik realiseer mij steeds meer hoe bijzonder het is dat ik in deze periode bij hen langs mag komen. Vaak is er nog niet veel kraamvisite geweest omdat het zo hectisch en intens is en het al belastend genoeg is. En ik mag dan als fotograaf bij stichting earlybirds al kennis maken met hun kindje(s)!

De reportage

Vaak ga ik direct naar de kamer toe die ik doorgekregen heb. En soms komen ze me halen bij de balie. We spreken in principe af tijdens een verzorgmoment. Dat kan zijn voeden, verschonen, in bad of buidelen. Of en combinatie van deze activiteiten. We spreken af dat het gezin de normale activiteiten doen die ze normaal gesproken ook doen en dat het in principe ongeposeerde foto’s zijn. Het ene gezin vind het juist prettig om tussendoor een beetje te kletsen en het andere gezin wil liever helemaal bezig zijn met hun kind(eren). Als het kindje nog in de couveuse ligt te slapen maak ik daar altijd een foto van. Dat is zo’n uniek beeld dat je alleen herkent als je kindje erin heeft gelegen denk ik. Uiteraard de foto’s van de interactie tussen ouder(s) en kind en dan vooral de verliefde blikken naar elkaar en naar hun kind(eren). Het is een heftige periode, maar het doel van de stichting is juist om een lichtpuntje te geven aan deze gezinnen met dit soort foto’s! De reportage is een combinatie van de verzorgmomenten en/of het buidelen én de dingen die typisch horen bij deze ziekenhuisperiode. De monitor waar ze in het begin misschien onafgebroken op hebben gekeken, de mijlpalen die zijn behaald, de draadjes aan het kleine lijfje, de sonde voor de voeding en het dagboekje dat veel verpleegkundigen bijhouden. Dat is zo ontzettend leuk en ze schrijven zo liefdevol tegen en over de kinderen! Dat soort dingen maken het verhaal van deze periode compleet.

Bewerken en afleveren foto’s

Na de reportage probeer ik op dezelfde dag nog een collage te maken die de ouders altijd ontvangen namens de stichting. Hierin zitten 5 foto’s als preview. Deze wordt meestal met veel enthousiasme ontvangen. Daarna mag ik nog een keertje nagenieten van de reportage tijdens het selecteren en bewerken van de foto’s. Via de stichting kan ik de foto’s in een online galerij zetten. Die stuurt de stichting door naar de ouders zodat zij de foto’s kunnen bekijken en downloaden. Het ene gezin stuurt nog een berichtje als ze de foto’s hebben ontvangen en met sommige ouders ontstaat er een wat langer contact en sturen ze een blij berichtje als ze naar huis mogen! Van sommige ouders ontvang ik geen reactie en dat is natuurlijk ook helemaal prima.

Verschillende impact reportages

Elke reportage is natuurlijk anders. Soms gaat het heel goed en is het ontslag al in zicht. Soms gaat het heel slecht en is het echt nog spannend hoe het zal gaan. Ik heb zowel foto’s gemaakt tijdens het moment van ontslag als van een kindje die het mogelijk niet zou halen. Kinderen die met 24/25 weken zijn geboren en die met 35 weken zijn geboren. Elk kindje heeft een speciaal plekje in mijn hart. En sommige reportages zal ik niet snel vergeten omdat de kinderen zo klein of zwak waren. Sommige ouders heb je zo’n klik mee, dat je die ook niet snel zal vergeten. Zo is geen reportage hetzelfde als fotograaf bij stichting earlybirds!

Een earlybirdje bij jou in de omgeving?

Mijn advies is om je een klein beetje te verdiepen hoe het is om een prematuur en/of dysmatuur in je gezin te hebben. Dat het heftig is wist ik wel, maar na de gesprekken met de ouders wistt ik pas hóe heftig. Natuurlijk weet je het pas echt als je helaas in deze achtbaan van emoties zit en het geleefd worden in het ziekenhuis. Als ze niet reageren op jouw appje is dat niet omdat ze niet willen, maar omdat de prioriteit bij hun kind(eren) ligt en er veel te verwerken valt. Omdat ze moeten buidelen, voeden of gesprekken met de arts moeten voeren. Ook na het ontslag gaat het vaak nog wat anders in verband met een kwetsbare gezondheid of prikkelverwerking. Wil je wat meer weten? Er zijn genoeg blogs te lezen op de website van stichting earlybirds waarbij ouders hun verhaal delen. Op hun website kun je ook eventueel zelf een aanvraag doen voor een fotoreportage en zal een fotograaf bij stichting earlybirds bij jullie langskomen.